BUCKY I NATASHA

*Odwraca się i zdumiona patrzy na Jamesa. Coś w środku sprawiło, że przeraziła się jego widoku. Wspomnienia, mnóstwo bolesnych wspomnień z przeszłości, wyrzuty sumienia... Mimowolnie uścisnęła go, zaskoczona własnym odruchem* Racja....kopę lat James! *zaśmiała się cicho* Faktycznie, dawno się nie widzieliśmy... *Odgarnęła włosy i spojrzała na niego raz jeszcze. I znów wróciły te wspomnienia. Rosja... Odrzuciła je szybko, wracając do teraźniejszości* Rany, ależ jestem gapowata... Twoja kurtka.. *momentalnie wpadł jej do głowy pomysł, miała nadzieję, że nie będzie tego żałowała. Musiała sobie przyznać, że stęskniła się za Barnesem, och, głupie babskie uczucia... a jednak nie odeszły..* Wiesz co? Mieszkam niedaleko, może wstąpisz do mnie na kawę, herbatę albo coś mocniejszego? Przy okazji będę mogła przeprosić za tą plamę z kawy... *uśmiechnęła się niepewnie*

*idzie tuż obok niego, z rękoma wciśniętymi mocno w kieszenie* Tak...zmieniło...*westchnęła* praca, mieszkanie.. kilka nowych zleceń i znajomości... W zasadzie to... tyle, nie lgnę specjalnie do towrzystwa ludzi odkąd się tu sprowadziłam. Strasznie hałaśliwe miasto... *zerka na niego* A Ty? Od jak dawna tu jesteś? A może...jesteś tu przejazdem? *Miała wielką nadzieję, że jednak James mieszka w tym samym mieście.. Może będzie mogła jeszcze się z nim spotkać? O ile pozwoli jej na to sumienie, oczywiście...*

*śmieje się cicho, w myślach dziękując troszkę za tą przebudowę* Można powiedzieć, że jeszcze się rozkręcasz *wskazuje na dom nieopodal* jesteśmy na miejscu, tu mieszkam *otwiera drzwi i wpuszcza go przodem* skromne, ale własne, nie zamierzam kupować sterty niepotrzebnych gadżetów i innych duperelek... rozgość się *zdejmuje kurtkę* ah, i pozwól, że zajmę się Twoją kurtką...przy okazji, napijesz się herbaty, może wina? Podejrzewam, że na kawę na razie nie masz chęci, prawda?

*Wychodzi na chwilę z jego kurtką, po czym wraca i przygotowuje herbatę.* Wiesz...*wzdycha i siada obok niego* Nie jestem dobra w urządzaniu wnętrz, a i nie chcę zagracać mieszkania, mam tylko to, co niezbędne.. Nie chcę się przywiązywać, może będę musiała zmienić miejsce zamieszkania....cóż....taka praca.. *wychodzi i przynosi herbatki, na chwilkę zatrzymuje wzrok na metalowej dłoni, i od razu chciałaby zadać mu tyyyle pytań, przecież nie miała pojęcia co się z nim działo, ale obawia się, że to nie jest odpowiedni czas...* Jesteś może głodny? Powinnam mieć coś w lodówce..*uśmiecha się z zakłopotaniem*